Drie verschillende grachtenpanden zijn samengevoegd tot een kantoorgebouw. Het gebouw is samengesteld uit zeer ongelijksoortige historische fragmenten, van Barok tot de periode van de jaren vijftig. Door de introductie van een dominant atrium over de volle breedte van het middelste gebouw worden deze fragmenten met elkaar in verband gebracht. De ‘museale’ ingreep verbindt de monumentale trap van de bel-etage in ruimtelijke zin met de glazen overkapping op de zesde verdieping. Op deze verdieping is het bedrijfsrestaurant en de conference room, beide met een fenomenaal uitzicht over het daklandschap van Amsterdam. Door de glazen overkapping dringt het daglicht binnen tot in het hart van elke verdieping. De toevoeging van (gebroken) glazen wanden en eiken vloeren rond het atrium onderstreept het gelaagde karakter van het gebouw en bevestigt het imago van Cartier: traditionele vormgeving, geproduceerd en op de markt gebracht met moderne techniek.